Ажил дээр иртэл Огоо цайндаа гарсан байв. Нэх юм бодсонгүй ширээнийхээ ард суугаад хэдэн юм шалгах гэтэл Моби дээр байрлах серверүүд рүү хандаж болохгүй, холболт асуудалтай болсон байх юм. За за гэж бодоод Огоо руу залгах гэтэл утасны сүлжээ байхгүй. Овоо том асуудал гарч дээ гэж бодонгоо хэрхэн түүнийг олох талаар хэсэг бодов. Ганц арга нь гарч ойр хавийн хоол идэж болох газруудыг нэгжих л байх юм. Удахгүй байх гэж бодсон чинь овоо их удах чинь. Их сонин мэдрэмж...
Ийм сонин мэдрэмжийг 10 жилийн өмнө л мэдэрч байсан санагдах юм. Тэр үед гар утас гэж байхгүй тул ихэнхдээ гэрийн эсвэл ажлын утсаар ажлаа төлөвлөөд, эсвэл гадуур хаана байж болох вэ гэж найзуудыгаа хайдаг байж билээ. Бас ирэн иртэл нь хүлээнэ, зөрчихвөл дараа нь бөөн юм болно... Утас халаасанд байсан ч цагнаас өөр үүрэггүй. Гадагшаа холбоогүй, гаднаас холбоогүй болохоор нэг талаараа ажил алдагдах вий гэж санаа зовох хэрнээ ажил ажил гэж яаруулах зүйлгүй болохоор цаанаа нэг л тайван. Гадуур ажилтай байсан тул тархи амарч бас элдвийг бодож амжив.
10 жилийн өмнөхтэй харьцуулбал миний амьдрал ямар хурдтай, ямар завгүй, ямар их ачаалалтай, бид хоорондоо ямар их хамааралтай болсныг тэрхэн мөчид олж мэдрэв. Өмнө нь чухал ажилгүй ч гэрийн утас ашиглаад холбогдоод, бүх юм болоод л байсан. Аав ээж маань, өвөө эмээ маань болгоод л байсан. Өмнө нь алс холоос хүмүүс хэдэн хоногоор нь захидал хүлээгээд, эсвэл залгах боломж хараад хэдэн цагаар нь хүлээгээд болдог л байсан. Харин өнөөдөр энэ бүхэн бараг мартагдаж. Өдөрт бид маш олон төрлийн технологи ашиглан маш олон хүмүүстэй харилцах хэрэгтэй болсон байх юм. Ингээд бодоход сүүлийн 10 жилд бидний амьдрал яасан их өөрчлөгдөж, ямар их технологжсон юм бэ. Бас технологиосоо ямар их хараат болсныг мэдрүүлсэн....
1 comment:
Зуслан дээр очоод 2 хоноход уйдаад, сүлжээгүй гар утсаа гаргаж ирж оролдож, дээш доош болгож үзээд зүгээр нэг байж чадахгүй байшд :p
Уг нь ч миний энэ муу ч угаасаа л сэрүүлэгтэй цаг л даа :D
Post a Comment