Бидний ирээдүй: Сэтгэл зовинол

Монгол Услынхаа ирээдүйн талаар бодож явдаг зүйлсээ хуваалцахаар "Бидний Ирээдүй" сэдвийг эхлүүллээ. Энэ бүхэн зөвхөн миний үзэл бодол гэдгийг тэмдэглэмээр байна. Та бүхэн өөрийн санал бодлыг мөн адил хуваалцахыг уриалж байна.

Сүүлийн нэлээн хэд хоног Монгол Улс, эх орны маань хөгжил ирээдүйн талаар сэтгэл зовинол улам ихсэж, амар тайван байдал алдагдаж байна. Үүнд World is Flat эсвэл "Дэлхий Хавтгай" гэсэн ном илүү ихээр нөлөөлж байгааг би угаасаа мэдэж байгаа. Цааш унших бүр элдэв бодол толгойноос салахгүй, ирээдүйн төлөө улам ихээр сэтгэл зовних боллоо. Учирлавал.

Номонд бичигдсэнээр Энэтхэгт жилдээ хэдэн зуун мянга, харин Хятадын хувьд 350000 мэдээллийн технологийн мэргэжилтэн, инженер бэлтгэгддэг байна. Тиймээ би болон та андуураагүй, жилд зуу зуун мянга ш дээ. Хятадын хувьд аваад үзэхэд жилдээ Монгол Улсын нийт хүн амын 1/7 хэмжээтэй мэргэжилтэн бэлтгэж байна, гэхдээ зөвхөн нэг салбарын. Мөн америкийн топ гэх сургуулиудын гадаад оюутнуудын дийлэхийг хятадууд эзлэх болсон. Энэ зүгээр л тоо гэж болож байна уу? Үгүй, тооноос чанарт хувьсдаг. Гэхдээ энэ бол зөвхөн МТ-н салбарт ш дээ, бусад салбаруудын талаар тодорхой мэдэх юм алга. Өнөөдөр бидэнд тийм боломж байхгүй, ирээдүйд ч байхгүй. Харин бид яах ёстой вэ? Та өөрийн бодлоосоо хуваалцаач.

Өнөөдрийн бидний сургалтын арга барил, бодлого холын ирээдүйд бидний булшлахаас биш аврахгүй байх. Бид маш шинэлэг, ирээдүйг харсан бодлого баримталж байж ирээдүйд амьд үлдэж, өрсөлдөх чадвараа хадгалан үлдэх болно. Юу үнэн, энэ л үнэн байх. Өнөөдөр багш нь зааж байгаа зүйлээ мэдэхгүй, заалгаж байгаа оюунтан нь юу ч мэдэхгүй. Гэхдээ бүгд биш л дээ. Миний танил нэг багш "Багш чинь оюунтнаасаа нэг хоногийн өмнө явдаг ш дээ, огт зав байхгүй өмнөх өдөр нь ном уншаад л маргааш нь хичээлээ заадаг" гэж наргиа маягаар хэлж байсан, гэвч үнэн үг. Хэн өнөөдөр багш хийж байна вэ? Хичээлдээ сайн, мэдлэг туршлагатай нь лав биш харин дүнгийн араас хөөцөлдсөн, багшийн хайртай боловч мэдлэг нимгэн хүмүүс багшийн ажлыг хийдэг. Аргагүй, цалин бага дааж авсан анги болон хичээл их болохоор багш маань өөрийгөө хөгжүүлэх зав үгүй, сонирхол үгүй өдөр хоногийг аргацааж амьдарч байгаа, буруутгах арга байхгүй.

Баахан л шүүмж хэллээ, хэн ч гэсэн шүүмжлээд байвал шүүмжлэх зүйлс гарч ирээд л байна. Эцэст нь хэлэхэд өөрийн оюун ухаандаа хэд хэдэн зүйлс бодоод л, буйдхандаа гашлаад л яваад байна, зөв үнэн эсэхийг хэрэгжүүлэн байж мэдье байз. Хамгийн гол нь та бүхний санал бодлыг мэдэх гэсэн юм, та бүхэнтэй санал бодлоо хуваалцахыг хүслээ.